خستم ازینکه شرایطش بود شهریور بریم سر زندگیمون ولی نرفتیم یعنی گفتن الان شرایطشو ندارین مستقل بشین
چون نمیتونیم پیش هم نباشیم تحمل نداریم ۴ روز خونه ماییم ۳روز خونه مادر شوهرم
گفتن زوده درس داری از پس زندگی بر نمیاین ۲۳ سالم شده شوهرم ۲۵ سالشه .سراسر بغضم امید ب زندگی ندارم حس میکنم هیچوقت دیگه عروسی نمیکنیم هیچوقت خونه خودمون نمیریم هیچوقت مستقل نمیشیم دیگه ذوقی برا هیچی ندارم
درکت میکنم نامزدی طولانی داشتم چهارسال دانشگاه خسته شده بودم اواره سرگردون اختلاف زیاد از بین رفتن احترام اخرم مامانش اینا راضی نبودن عروسی بگیریم به زور رفتیم سر زندگیمون از همه چی عقب افتادیم جالب اینکه خواهرش با ما همزمان عقد کرده بود موقع عروسی ما بچه دوساله داشت
بمیرم برات سخته
برات دعا میکنم تا امسال برین 🌝💕
ازدواج آدمو پشیمون میکنه از مجردی لذت ببر ،من یه نرخر گرفتم حالا موادی و الکلی و بیکار و بددهن از کار دراومده
اگه شما رو بچه میدونن چرا ب ازدواجتون راضی شدن والا خانواده های ایرانی درک نمیکنم
والا من ۸ماه عقد بودم جهنمی ترین روزای عمرم بود
تو ک حق داری
خب ی ذره عرضه داشته باش
مگه وام ازدواج نگرفتی خودتون عروسی میگرفتی
تو این دوره پسرا ماستن
الان همه کارارو دخترا خودشون میکنن
به شوهرت بگو خب بره جلو یه کاری کنه سه سال خیلی زیاده بابا منو شوهرمم چهار سال طول کشید اخراش دیگه دعواهای بدی بینمون شد خس سرگردونی اوارگی داشتم زندگیم معلوم نبود بلاتکلیف دلم خونه خودمو میخواست تکلیف زندگیم معلوم شه خیلی سرگردونی کشیدم
من این چیزا رو میبینم همیشه میگم عقد و عروسیمو یکی میکنم به جاش ۶ ماه نامزد میمونم
