عزیزم اون جمله یک واقعیته
و من با تمام فلسفه های شناختیم بیانش کردم
اما قرار نیست طبق این فلسفه بی مسئولیت باشم و خودم رو راحت کنم
این دو موضوع با هم تفاوت دارند
اینکه حقیقت( تو دنیا همه همیشه به حق واقعی خودشون نمیرسن رو بپذیریم )معنیش این نیست که بخوایم حق کسی رو پایمال کنیم
اینکه ساعتها با خودم فکر می کنم
من باید به دانش آموزی که خیلی فعاله بیست بدم ...
و به دانش آموزی که فعال بودن رو یاد نگرفته ولی در حد خودش تلاش کرده هم نیازه که بیست بدم ....
تا حس مثبت از تلاش خودش بگیره و اعتماد بنفس...
اینجا ممکنه اون دانش آموز که خیلی فعال بوده احساس کنه بی عدالتی ای اتفاق افتاده باشه و ناراحت شه
دلم می خواد به اون دانش آموز بگم
«حقیقت دنیا اینه ما هر کدوم مسئولیتهایی داریم که از پسش بر میایم و می تونیم انجامش بدیم
اما باید بدونیم قرار نیست هر چی کار بیشتر از دستمون براومد بیشتر دریافتی داشته باشیم
دریافت پول نمره امتیازهای مختلف هیچوقت در دنیا بر اساس توانایی و اعمال انسانها نیست
واسه همینم ما به آخرت معتقدیم