و خیلیییییییی حس بدی دارم
حس میکنم جوونیم تباه شده ، چون حس دوست داشته شدنو تجربه نکردم
و چون تاحالا تجربه نکردم قک میکنم از اینجا به بعدم تجربه نمیکنم
۲۲سالمه
تاحالا با هیچ پسری دوست نیودم
البته اینو بگم که هیچ پسری تاحالا برای دوستی سمتم نیومده
انگار چهرم بچه مثبت میزنه میفهمن اهل این چیزا نیستم
یا اینکه ظاهرم بروزه مثه بقیه دخترا ولی این قیافه لعنتی نمیدونم چطوریه انگار داد میزنه
چهرم بهم میگن قشنگ و خواستنی هستی ، لباس پوشیدنم ، موهام ، و... مثه دخترای دیگم
خواستگار سنتی داشتم ولی پینشنهاد تاحالا نداشتم
البته اینو بگم اصن به پسرا نگاه نمیکنم ، به ظاهر سنگین رفتار میکنم البته نه اینکه بخوام بگم دختر خوبیم نه بخدا
نمیخوام درگیر بشم و از طرفی از پسرا چیزای خوبی ندیدم یه جوری نسبت بهشون بدبینم
از طرفی یکم اضطراب اجتماعی دارم ، تو اجتماع نمیتونم راحت باشم
در کل لوندی و دل بردن و.... هم روم نمیشه و یه جورایی بلد نیستم
میرم دانشگاه میبینم ۹۰درصد دخترا با یکی تو رابطن
پسره دوسش داره
میرم اینستا میبینم همه بعد چند سال سختی به عشقشون میرسن
تو فک و فامیلام که همه قبل ازدولج با ام دوست بودن
همش یه خلا بدی حس میکنم ( حسی و جن سی نیستا ) یه خلا روحیه انگار ، وقتی میبینم همه تجربش کردن ولی من نه
قشنگ حس میکنم انگار از یه مرحله مهمی از زندگی عبور نکردم ، جا موندم
اینم یگم من فعلا یه هدف مهم دارم که باید روی اون متمرکز بشم ، حتی اگه پینشهاد هم داشته باشم یه احتمال زیاد رد میکنم ، این مسئله الان برام سواله واقعا که چرا هیچ پسری تاحالا به من پینشهاد ندادل؟؟ینی واقعا یکی نیست منو همینطوری که هستم دوست داشته باشه
توی دانشگاه که تاحالا یه موردم پیش نیومده
خواهش میکنم منو مثه خواهر کوچیکترتون بدونید و بگید مشکل کارم کجاست
