دوست ندارم ناشکری کنم ولی میگم کاش فردا صبح بیدار نشم

زندگیم خوبه خانوادم خوبن کسی زیاد اذیتم نمی کنه ولی خودم خیلی حساسم همش به رفتار بقیه حساسم و کوچکترین چیزشون ناراحتم میکنه اضطراب دارم دوسال و نیم از چیزی که دلم نمیخواد انجام بدم ولی چاره ای جز انجام دادنش ندارم ، مونده نمیتونم خودمو ازش بکشم بیرون خیلی دعا کردم بهش برسم الان واقعا خدا حق داره ازم ناراحت باشه ولی من نمیکشم دیگه قلبم در عذابه نگاه دیگران برام عذابه اورثینک میکنم همش هشت سالم باید برم سرکار بدون هیچ استثنائی دعا کنید خدا منو ببره پیش خودش البته جای خوبی بهم بده که دیگه دلم نخواد برگردم