تاحالا نشده مردی روببینی که اصلا ازش خوشت نیاد ؟گاهی آدم بی دلیل از یکی خوشش نمیاد زور که نیست مثلا خود من خواستگار داشتم که خیلی پولدار بود وخانوادشم عالی ولی همین که پسرو دیدم حتی نمیتونستم تصور کنم که کنارشم نشستم
مشکل شوهرت چیه؟دست بزن داره؟خرجی نمیده ؟خیانت کرده؟یا قیافه اش زشته دوستش نداری؟اخه قیافه هر طوری هم باشه بعد یه مدت زن و شوهر به هم علاقه مند و وابسته میشن.اصلا نمی تونم درک کنم که میگی شوهرم و دوست ندارم.منم اول با عشق و علاقه ازدواج نکردم ولی الان اگه نیم ساعت دیر کنه قلبم میخواد از جاش کنده بشه بحثم باهم داشتیم روزای بدم داشتیم.ولی مشکلی نداره نه جسمی نه محبتی نه اعتیاد.حتی با وجود همه اینا هم خیلی از زنا رو میبینم میگن عاشق شوهراشون شدن و نمی تونن جدا بشن.فکر میکنی اون بیرون مردی منتظران که عاشقش میشی و بی عیب و ایراده و در کنارش خوشبخت میشی؟مخصوصا حالا که بچه دار شدی باید بیشتر مسئولیت پذیر باشی.وقتی مدام میگی از شوهرم بدم میاد فکر نکنم هیچوقت حس خوبی بهش پیدا کنی به جاش خاطره ها و لحظه های خوب کنارش بساز.میگی از حرکاتش بدت میاد شاید تو هم یه حرکاتی داری که ممکن باشه اون خوشش نیاد که به روت نیاره یا چشم پوشی کنه.حالا که اشتباه کردی و زود ازدواج کردی به تصمیم خودت یا خانواده ات حالا که بچه دار شدی باید پای تصمیمت بمونی دوستش ندارم دلیل خوبی نیست برای طلاق و نمی تونی اصلا به این بهونه طلاق بگیری و بعد طلاقم زندگی گل و بلبلی در انتظارت نیست.هر مسیری که بری نتایج تقریبا شبیه هم داره و تو میتونی از تجربه ی بقیه این و بفهمیتا مجبور نباشی خودت تجربه اش کنی
می گم اسی خیلی مراقب باش.فردا روز طلاق نگیری و با کسی ازدواج کنی که تو اونو دوست داری ولی اون تو رو دوست نداشته باشه.به نظرم توی زندگی زناشویی خیلی مهمه که دوستت داشته باشن.تا اینکه تو طرفتو دوست داشته باشی و اون نه.تو الان خیلی خوشبختی خودت نمی دونی
یه زندگی هایی دخل نینی سایت خوندم
طرف شوهرش معتادد ..دست بزن. خسیس . هزاران عیب دیگه داشته اماااا بخاطر بچش کوتاه اومده نشسته داره زندگی میکنه به چه دلیل؟؟؟ به دلیل اینکه شوهرش پدر خوبیه برا بچش
نمیگم کار این خانوم خیلی درسته
ولی ببین چقدر فرق میتونه بین دوتا مادر باشه
شما داری پسرت رو از پدر و مادر و یه زندگی خوب محروم میکنی
واقعا چه جور میتونین در قبال بچتون بی مسیولیت باشید گناه اون بچه چیه از نعمت پدر واقعی محرومش میکنی
عقد ناخواسته ازدواج ناخواسته بچه ناخواسته
مگه میشه آخه
عزیزم من وقتی هجده ساله بودم تازه دانشگاه قبول شده بودم وتو شهرمون خواستگارای زیادی هم داشتم همون موقع.میگفتم میخوام فعلا درس بخونم تا اینکه یه نفر از اقوام دورمون که فقط اسماً میشناختیم و ارتباطی باهم نداشتیم ب خواستگاریم اومد شرایطش خوب بود خانواده دار واوکی بود .خب ازدواج سنتی بود و ماهم با دوجلسه صحبت کردن سر سفره عقد نشستیم. خیلی پسر خوبی بود قیافه ایناشم متوسط بود ولی خب خیلی دوستم داشت ودوستش داشتم.بعد عقدم تو عقدنامه سال تولد که دیدم دود از سرم بلند شد ایشون ۳۳ سالشون بود ینی ۱۵ سال اختلاف وااای چه حالم بد شد اخه اصلا بهش نمیخورد این سن و منم نپرسیده بودم و فکر نمیکردم کسی با این اختلاف ممکنه بیاد خواستگاریم.ب هیچ کس چیزی نگفتم ولی تو شهر کوچیک خودمون چند مورد از دوستان اشنایان که میدیدم میگفتن اینقدرم که خواستگار رد میکردی چرا با ایشون با این اختلاف ازدواج کردی. تا دوماه خیلی ناراحت بودم ولی ب روش نیاوردم خودمو مدیریت کردم تا اینکه کاملا به دلم نشست خیلی بهم محبت کردخرجم کرد ادامه تحصیل دادم تا مقطع دکترا.الان سه تا بچه دارم دوتاشون دانشجوی پزشکی هستن با رتبه های دو رقمی وارد دانشگاه شدن اخری هم مدرسه میره وخدارو شکر نذاشتیم حرف های خلق رو زندگیمون تاثیر بگذاره خلاصه الگوی فامیل شدیم تو همه چیز.
ولی خواهرم بنده خدا با اختلاف سن چهارسال شوهرش متاسفانه ادیتش میکنه یا دختر داییم همین طور.خواستم بگم اختلاف سن واقعا مهم نیست باید اولا اعتماد به نفستونو بالا ببرید دوم بتونید خودتو طرفتونو مدیریت کنید.
براتون دعا می کنم بهترین تصمیمو بتونید بگیرید.
