میدونم وقتش نیست اما

خیلی غصه میخورم که زندگی بر وفق مرادم نبود با یه عالمه عقده خودمو رها میکنم بسمتش

میمیرم دیگه همین

کاش نفهمم

یهو بمیرم

یکی از ارزوهام همینه

راستش احتمالا خوشحال بشم که قرار نیست دوران پیری و ناتوانی رو ببینم

سعی میکنم وقتی که دارمو در کنار کسی که دوسش دارم بگذرونم

هيچي.

چون حداقل ميدونم اين اواخر خدا يارم بوده و بيشتر از زندگيم استفاده كردم. سر به راه تر شدم

واسه همين ميگن هميشه جوري زندگي كنيد كه انگار فردا ميميريد.

حتي يكي از سختي هاي جدا شدن روح از بدن هم واسه همينه. چون امادگي ترك دنيا نداريم. وابستگي داريم. كلي كار نكرده داريم

زندگي هيچ وقت خوشيه كامل نبوده. چون اينجا گذراست. سراي اصلي جايي ديگس.

هرچقدر بيشتر ازش انتظار نداشته باشيم كمتر اذيت ميشيم.

من خودم به شخصه به اين اصل پي بردم كه دارم ميگم.

سختي هاي دنيا ديگه اون جور كه بايد اذيتم نميكنه