والا چی بگم ...صاحب مصلحتین
ولی من بشخصه پشیمانم ....سرم گرم تحصیلات شد...۲۵ ازدواج کردم ....بعدم با القاعات اطرافیان .گفتیم هنوز تا سی سالگلی بچه برا چیمونه بزار زندگی کنیم هنوز ....بعدم سقط و دوا درمان .....بعدم گفتیم دیگه دیره ...فاصلمون با بچه زیاد میشه
بر میگشتم اون زمان ...پرستیژ و حرف این و اونو گوش نمیدادم ....ی چهارتا پشت هم میاوردم 😅