تاحالا گوشی ایفونتون از دستتون افتاده

ما دخترهای غمگین شانزده ساله ای بودیم که فکر میکردیم اگر میشد رنگ موهایمان را روشن کنیم ، تکلیفمان هم روشن می شد. ما ، با ماتیک های قایمکی و کابوس های یواشکی و آرزوهای دزدکی . ما و کارت پستال هایِ « سوختم خاکسترم را باد برد ، بهترین دوستم مرا از یاد برد».. ما و شعرهای دوران مدرسه ، اولین دست نوشته هایی که توی دفتر ِ  کوچک یادداشت می نوشتیم و مشاور دیوانه به خیال اینکه این یک نامه برای پسر مردم است از ما می دزدید .ما ، که تمام عمر ترسیدیم دختر بدی باشیم . ترسیدیم مقنعه هایمان چانه دار نباشد و چشم سفید باشیم . ما که توی کتاب هایمان فروغ نداشتیم ، چون فروغ میان بازوان یک مرد گناه کرده بود ، ما فقط یادگرفتیم مثل کبری تصمیم های خوب بگیریم ، و آن مرد ؛ هر که می خواهد باشد . مهم این است که داس دارد…

استندبایِ حاجی🙌🏼

به من بگو بریم قدم بزنیم تو بارون🌧 چای بخوریم ،بخندیم 💑 دراز بکشیم زیر بارون🌨 من آدمِ این طبیعتم 🌲🌳☘🍀

اگر روزی مرگ من فرا رسید،بدان دیدن حرم تو را بسیار آرزو کرده بودم ،یا لثارات الحسین❤️‍🩹

اگر روزی مرگ من فرا رسید،بدان دیدن حرم تو را بسیار آرزو کرده بودم ،یا لثارات الحسین❤️‍🩹