تو برنامه دوست یابی آشنا شدیم خدایی نه خونداده ما رسم دارن با کسی دوستی باشند یا دوستی بعد ازدواج تو قوم ما تهش مرگ حتی دختری که عکسش پخش بشه یا مجازی بزاره . نگید الکی واقعا داشتین تو فامیل. الان من خب خواستگار داشتم پدرم قبول نکرد که خوب نیستن من میشناسم الان دیگه ندارم خودمم بشدت آدمیم که نیاز به مرد دارم یکی باشه بهش تکیه منم بنظرتون چیکار کنم فقط میخوام کسی باشه در حد چت نه عکس دیت حالا تهش تلفنی حرف بزنیم ولی هیچ پسری قبول نمیکنه تا میگی سلام عکس زنگ بزن شماره بده بریم دیت بیا خونه چیکار کنم یا با این حس کنار بیام یا پسره قبول کنه راهنمایی کنید حرفهای پسره رو بگم
مثلاً چجوری از کجا یه برنامه نصب کردم هر چی درپیته اونجاست بگردی بگردی استاد دانشگاه پرستار بوده خدایی چت کردم اما غرور داشتن از موقعیت چون خودمم دیپلم هم ندارم
بخدا انقد هرچی در پیت اومد پی وی اینا برام آرزو شدم بخدا هرجا پسری خوشگل ببینم اصلا فکر دوستی باهاش نمیکنم چون میدونم شانسی ندارم باهاش نه تیپ دارم نه قیافه نه پول که برسم به خودم