من الان 23 سالمه
دانشگاه میرم
رشته ی خوب قبول شدم و به همین دلیل آدمایی که هم دانشگاهیم هستن دیگه مثل همکلاسی های سابقم نیستن
یه پارتنر خوب دارم
و فکر میکنی چرا این حرفا رو زدم؟ که بگم خفنم؟ نه اصلااااااااااااااا
که بگم: با وجود اینکه حدود 11 سال گذشته و تو زندگیم خیلی تلاش کردم و آدمای بد رفتن و آدمای خوب جایگزین شدن
با این وجود هنوزم که هنوزه به اون دوران فکر میکنم و اشک میریزم در این حد برام سنگینه
یعنی واقعا میدونم همه بچه بودیم
ولی در این نخواسته شدن و اذیت شدن اون زمان برام هنوزم که هنوزه آزاردهنده ست متاسفانه