به بچه هام دروغ گفتم گولشان زدم گفتم برم برمیگردم خیلی عذاب وجدان دارم😔😔😔
آمدم با عشقم ازدواج کردم اونا هی منتظرن برگردم خیلی تنهان فقط پدرشان دارن اونم هی میگه آسنده این چی میشه کم آورده نمیتانه بزرگشانه کنه و فقط یاد بچه هام دیوانم کرده اون زندگی اصلا دوست نداشتم هی میگفتن بچه بیاری خوب میشی ولی تا بچه از زیر دست در نیاوردم خوب بودم ولی هی تو فکر عشقم بودم فقط فقط تا دیدنش دیوانه کر و کورشدم عشقم اول گفت بچه هات دخترن برگرد گناه دارن من هیچ بار نمیرفتم فقط میگم تو رو میخوام 20سال نتانستم فراموشت کنم تمام حالم و روح پیش عشقم بود همیشه غصه می خوردم ولی تا دیدمش هیچ چی برام مهم نبود بخدادخترام التماس میکردن گریه میکردن ولی من فقط به رسیدن به عشقم فکر میکردم تمام زندگیم ول کردم خانه وسیله طلا دوتا دختر کوچولو رحم نکردم وقتی به عشقم رسیدم گفت هیچ وقت نمیزارم حتی فکرشانم بکنی یا ببینیشان قبول کردم به نظر من ظلم کردم خیلی من مادر نیستم دارم داغون میشم رحم نکردم بخاطر دلم
