دیدید خانم هایی رو که همه ی چشم امید شون به شوهرشونه؟ طوریکه بعضیاشون حتی با خیانت شوهرشون دست به خودکشی میزنن
یا دیگه اون آدم سابق نمیشن و زندگی براشون از زهر هم تلخ تره
من به شخصه وقتی این قضایا رو ریشه یابی میکنم میرسم به همون بحث کلیشه ها و سنت ها
اینکه جنس زن از همون ابتدای تاریخ چشمش به این دوخته شده که آیا مردی دوستش داره یا نه!
زنی نباشید که کلیشه ها شما رو به قعر چاه وابستگی و شکست ببره. این کاملا دست خودتونه.
انرژی ای که صرف عشق دادن به یک مرد میکنید صرف عشق دادن به خودتون بکنید. اولویت رو روی خوددوستی و رشد و تعالی شخصیت خودتون بذارید. اگر چنین شدید و مردی ترک تون کرد بدونید آدم حسابی و فرهیخته نبوده و از رفتنش خوشحالم باشید.
خودتون رو مرکز جهان تصور کنید و مدام تکرار کنید :
"من با جهان در صلحم و جهان با من در صلح است"
یکبار هم بجای فکر کردن به نداشته هاتون به داشته هاتون فکر کنید!
این نخستین قدم برای خوددوستی هست.
زمانی عشق بی حساب رو دریافت خواهید کرد که به خوددوستی برسید.
