تاپیکت منو عمیقاً بفکر برد.
رفتم به دو سالگی پسر خودم. اون زمان پسر من خودش از خودش شعر میسرود.
پنجاه تا کلمه انگلیسی حفظ بود
الان هم ماشاالله درسش عالیه. ریاضی و فارسی بسیار عالی
نابغه هست
اما
نمیدونم چرا خدا منو امتحان کرد. برام خیلی سخته خیلی
فرزند دومم دیرآموزه. چهار سالگی توانست جمله بگه. هیچی یاد نمیگیره. الان حروف الفبا رو بهش یاد میدم. اصلا تو حافظه ش نمی مونه. اعداد رو فقط تا ده بلده. نزدیک شش سالشه
درمانده شدم. کاش خدا منو اینجوری عذابم نمیداد.
یکی نابغه. یکی دیرآموز و تاخیر در همه ی کارهاش. دارم از غصه می میرم