فوق العاده مغرور الان یادم میاد حالم از خودم بهم میخوره 😂 به خصوص اینکه بعد از دوره کارشناسی خیلی از پسرای کلاس مون بهم پیشنهاد دوستی دادن باعث شد بیشتر مغرور بشم.
تو کار پشتکارم زیاد بود ولی فکر میکردم باید صد خودمو بزارم تا دیده شم که از این بابت ناراحتم و اگر تو بخوای دیده شی در هر شرایط میشی حتی اگر ۱۰ خودتو بزاری. اگر کسی خواست لطفم رو جبران کنه خجالت و غرور رو میزاشتم کنار و هدیه رو قبول میکردم. حقوقم رو طلا میگرفتم تا رستوران گردی.
روابط با افراد دوهزاری رو خیلی جدی میگرفتم و زیادی بهشون بها دادم و بزرگ شون کردم که برای خودم گرون تموم شد. اگر برگردم دل نمیبندم از همون اول سر همه چیز با پسر مردم کنار نمیام و قربون صدقه اش نمیرم که فکر کنه چه گوهی هست. همزمان با چندنفر دوست میشم که جواب ندادن کسی روحیه ام رو داغون نکنه ازشون توقع گل و کادو میکنم اگر زیاد برام خرج نکرد میزارم کنار.
با دوستای متاهلم قطع ارتباط میکنم قبل از اینکه اونا کنارم بزارن!
ریسک میکنم و وام بیشتری میگیرم و زیاد از خانوادم خط نمیگیرم