تو خونه شوهرم فقط باید نون و پنیر بخورم

بگو همونطور که تمکین میخوایی بایدم خرج بدی 

بگو زنگ میزنم خونه پدرم برام خوراکی بخره میگم شوهرم میگه نخور تو خونه من 

الان که دعواتون شده نه 

ولی وقتی اشتی هستید اروم وبدون دعوا بگو 

تو کار بیرون می کنی وخرجی میدی 

ننم تو خونه هرچی تو میاری درست می کنم مززارم سر سفره 

منم یکی مثل شما ،بیشتر از شما که نمیخورم 

اسم مادرش رو نیار حساس میشه 

بگو منم دلم برا این خونه زندگی میسوزه 

از من دلسوزتر برا تو وبچه ها کسی نیست 

خلاصه بهش بفهمون مثل مادرش نیستی 

می‌دونم دلت ازش شکسته ولی به فکر خودت باش 

روان خودتو آرام کن با کارهایی که وایب خوبی ازشون میگیری 

اسی بزار یه چیزی بهت بگم منم اول زندڭی مثل تو قهر میکردم من میگم اول زندگی و بی تجربگی تو دیگه الان ده سال داری زندڭی میکنی با این کارت رو دادی بهش نگو نمیخورم بگو هرکی زن بچه میخواد باید دل بزرگی هم داشته باشع اول زن بچه بعد خودش

بزار برات تعریف کنم چند سال پیش یک سال بعد از عروسیمون بود من پارچه خریدم لباس بدوزم گفتم میبرم میدم به یه خیاط خوب یکم گرونتر میگرفت البته شوهرم گفت نه من ندارم انقدربدم بهش ببر یه جا دیگه گفتم من بردم دادم بهش پس نمیگیرم بعدم اونا کارشون مثل این خوب نیست دعوامون شد سر همین تو بی فکری و فلان منم قسم خوردم از پول تو نمیدم نمیخوام رفتم پیش عموم زمین کشاورزی داره تو روستا گفتم پول قرض بده میام برات کار میکنم گفت تو کار میکنی شوهرت مگه کم داره تو کار کنی گفتم جریان اینطوره گفت باشه پول میدمت اینبار ولی هیچوقت نگو نمیخوام به زور هم شده بگیر پول گرفتم رفتم دادم خیاط دو روز هم رفتم کمک عموم هرچی گفت نیا رفتم ولی همون حرفش واقعا حرف بود گفت عادتش نده قهر کنی اونم بفهمه اینطوری هر موقع پول بخوایی یه چی میگه قهر کنی بگی نمیخوام