من با پارتنرم که استادمه ۲ساله باهم دوستیم
من بااخلاقم که هی بهش توهین کردم و تهمت زدم خستش میکردم ولی هی گفته تموم ولی بازم برگشته
من از دهنم پرید تو عصبانیت گفتم که دیگران میگن من حیف میشم با تو(چون اختلاف سنیمون زیاده)
بعد الان که دعوامون شد بهم گفتش دیگه هیچ راه برگشتی نیست دیگه نمیخوام دیگه تموم سفت و محکم گفت ولی بعدش ۲دقیقه نشده پاک کرد ویس
بعد ولی گفت
بودن بامن برای تو افتخارنیست فقط مزمت(یعنی بدگویی و سرزنش) دیگرانه
فراموشم کن
این حرفو چرا گفت اخه؟چرا ویس پاک کرد؟
اگه عزت نفس داشت همون بار اول باهات کات میکرد
دوست داره
تحمل حرفات براش سخته
خیلی خلاصه و مفید
شما ک نمیخوایش چرا انقد آزار میدی بیچاره رو
حرفت اصلا جالب نبود
منم مرد بودم میرفتم
خب چی بگە؟خودخواهیت بالاست
اخی
دلم براش سوخت
غرورشو جریحه دار کردی
تورو تا وقتی که کاملا از لحاظ عقلی رشد نکردین وارد رابطه نشین
چه حوصله ها دارین!
پارتنر چیه مد شده؟!
بابا یکی رو پیدا کنین بعد مشاوره و روالهای طبیعیش برین زیر سقف یه زندگی باثبات و عاقلانه رو شروع کنین
همه ی جوونی میره به پای این رفیق بازی ها
تازه موقع پیری یاد ازدواج میکنی با کوله باری از خاطرات پارتنر!
چقدر منی
این فقط باید محبت بی حدو پایان بهت کنه و کوتاه بیاد و رها نکنه
اونموقع ک عصبی هستی آرومت کنه سکوتش بدتر میکنه
