۱۸ سالمه
اونقدر با حرفاشون عذابم دادن که حرف نزدن باهاشون تو این چند روز حالمو بهتر کرده
قبلا واسه هر حرفشون میشستم گریه میکردم و غصه می خوردم ولی حالا تو این چند روز که ازشون دل بریدم و فهمیدم هیچوقت درست شدنی نیستن حالم واقعا بهتره
وقتی خونه ان فقط میرم تو اتاقم و از تنهاییم لذت می برم
ولی ای کاش واسم پدر و مادر بهتری بودن:)
دقیقا داری منو توصیف میکنی همه خطای این تاپیکو انگار من نوشتم
منم از وقتی باشوهرم حرف نمیزنم حالم خوبه
اخی عزیزم
چی بگم ایشالا به خودشون بیان و رابطتون درست شه
من سر مریضی مادرم خودم مریض شدم از فکر
چنان گذاشت تو کاسه م😕
مگه همه کل روز تو اتاقشون نیستن؟ 😶
منم همینطور
این کار پاک کردن صورت مسئله هستش بهتره با هاتون بیشتر تعامل داشته باشید
بعضی پدر مادرا ب شدت سمی هستن خوب کاری میکنید
تو اتاقم بودم
چند ساعت بود درس میخوندم
یه چند دقیقه بعدش کلاس آنلاین کنکورم شروع می‌شد
گفتم این نیم ساعتی که مونده رو یکم برم رو تختم استراحت کنم
یهو مامانم اومد تو اتاق هر چی از دهنش در اومد بهم گفت
گفت تو اصلا درس نمیخونی فقط خوابی
منم خیلی عصبی شدم
آخه زن مگه تو کل روزمو دیدی که میگی همش خوابی ؟
کل روز داشتم درس میخوندم
بعد چراغم روشن کرد گفتم اه نور خورد تو صورتم
یهو گفت اه به خودت و ریختت
همیشه کارش سرزنش کردن منه
راستش نمی ذارن مدرسمو حتی یه روزم نرم تا ساعت سه مدرسه ام
بعد که میام خونه کلاس آنلاینم شروع میشه
تو اون دو سه ساعت هم فقط وقت میکنم که یه ذره تشریحی بخونم
کلا وقت نکردم زیاد تست بزنم
نمی دونم اگر قبول نشم چیکار کنم چون قطعا با سر کوفتاشون دیوونم می‌کنن
