سمی به نام شک

شک، اگر بی‌ریشه و بی‌مرز شود، می‌تواند ویرانگرترین دشمن انسان باشد.

از دلِ همین تردیدهای بیمارگونه است که اعتماد می‌میرد، عشق فرو می‌پاشد، و انسان در تاریکیِ گمان، دست به جنایت می‌زند.

چه بسیار دل‌هایی که شک، میان‌شان دیوار کشید و چه بسیار جان‌هایی که قربانی سوءظن شدند.

شکِ بی‌دلیل، سمی‌ست که آهسته در جان آدمی می‌خزد و از او هیولایی می‌سازد که گمان می‌کند در حال دفاع است، حال آن‌که در حال نابودی خویش است.

آری، بسیاری از جنایت‌ها نه از نفرت، که از شک آغاز شده‌اند. شکی که اگر مهار می‌شد، شاید هنوز انسانیّت زنده بود.