خدا کسی ک من رو یه زمانی خوشبخت ترین آدم دنیاکرد زمانی ک منو عاشق کرد عاشق مخلوقش
اما با بی رحمی تو اوج دلتنگی انتظار اونو ازم گرفت
همیشه تصور میکردم یه چیزی شبیه خورشیده و اینکه خانم هست
من هر چیزی ک زیبا باشه رو جلوه ای از خدا میبینم
تو تصورات بچگی یه پیرمرد ریش سفید خیلی بزرگ ولی لطیف مثل ابر مثلا
گاهی شنونده
گاهی فقط نظاره گر ....
یجا شنیدم ک ما هر تصوری از خدا داشته باشیم خدام طبق همون با ما رفتار میکنه مثلا اگه از ته قلب ب مهربونی خدا ایمان داشته باشبم خدام نهایت مهربونی رو در حقمون ایفا میکنه
نمیدونم درسته یا ن
من حس تکیه گاه و حامی عمیق
مهربانتر بخشنده تر داناتر بزرگتر از همه
اگه منظور ظاهر باشه
جدیدن میگم شاید مثلا کل هواست و ما تو وجودشیم گرچه وجود که نه
واقعا نمیدونم چی بگم
من به وجودش شک دارم از روی ناراحتی نمیگم جدی میگم اما شایدم دارم اشتباه میکنم مطمئن نیستم ولی هیچ نشونه ای واکنشی چیزی ازش ندیدم
احساس میکنم درون خودمونه و خیلی نزدیکه بهمون هر لحظه من باهاش صحبت میکنم .هرچقدر بجای اینکه خواسته هامون و هرچند کوچیک به بقیه بگیم فقط به اون بگیم به همه جا میرسونتمون.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
