سلام بچه ها
من خیلی فرد اجتماع گریزی هستم
هیچ دوستی ندارم و حتی رابطه م با پدر و مادرم هم خوب نیست
ینی اوایل واسم سخت بود این حجم از تنها بودن
ولی به مرور واسم لذت بخش شد
ولی از طرفی هم خیلی دردناکه
ینی همش آدم نمیتونه خودشو با کتاب خوندن و افکارش تنها بزاره
ولی خب چاره دیگه ای هم ندارم
چون از بچگی طوری بودم
که توی اجتماع تخریب میشدم
واسه همین ترجیح دادم فراری باشم از جمع
شما تجربیات مشابه ندارین؟
اینکه تو این مواقع چیکار میکنید
ینی مواقع تنهاییتون با چی خودتونو سرگرم میکنید
۱۹ سالمه ۳ ترمه تو دانشگاه هنوز با کسی دوست نشدم و تو شهر غریب خودم میرم خرید لباس خرید خونه تنها میرم کافه تنها میرم بازار عادت میکنی ولی حس شکست خوردگی داره و یه جورایی از خودت بدت میاد که حتی نمیتونی با کسی دوست بشی یا کسی تورو دوست خودش بدونه و این موضوع رو چهره زبان بدن و کل حالاتت مشخص میشه اتفاقا یه حور بی اعتماد به نفس یا پر از گارد و دفاع میشی خیلی ضررر داره ولی خب نمیدونم باید جیکارش کنم:)
منم همینم
دقیقاااا منی منم تو مدرسه طرد میشدم یه سنی و از اون به بعد تصمیم گرفتم دیگه با کسی دوست نشم
و راستش عادتت کردم حدودا ۴۵ ساله که اکثرا تنهام و هیچ دوستی هم ندارم انقدر همه رو روندم از خودم🥲
