ازاول ازدواج توغربتم.....پارک ساعتی که شلوغه برو...کتابخونه بروکتاب بگیربیارخونه بخون جدول بگیر غذادرس کن دوتایی بخورین آبمیوه فروشی برین خونه بازی برین .....خدایی غربت سخته ولی آدمومستقل وقوی بارمیاره
بگرد یه دوست واسه خودت پیداکن یا با همسایه ای که مطمئنه وخانواده داره رفت واومدکن
عزیزم کم کم شروع کن برای هوا خوری، پیاده روی، پارک ، خرید.....
برو بیرون. ۸۰ درصد ملت شهر غریب می رن. قرار نیس تا همیشه اون شهر ،غریب بمونه. بعد چند سال می بینی اصلا بخوای بری شهر خودت زندگی کنی سخته و دیگه نمی خوای بری. اینقدر که عادت می کنی به این شهر به اصطلاح غریب.
من روزای اولی که اومده بودم تهران بسیار حس غربت و خفگی داشتم ، خودم مریض شدم ولی نزاشتم بچه هام گوشه نشین بشن. هر روز می بردمشون پارک محل. و کم کم بعد یه سال خودمم حالم بهتر شد. همینکه دماغ همشهری و فامیل و آشنا و همسایه تو زندگی آدم نیست به همه سختیش می ارزه . والا به خدا
منم شرایط مث شماست
ولی هر روز شده میبرمش خرید ، محوطه پایین ساختمون ، مسجد محل هم برای نماز هم بازی و نقاشی با بچه ها
برای مهد بازم فرصت داری . ولی ماهی دو بار حد اقل ببرش خانه بازی اگه تو شهرت هست.
کدوم شهری؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
14 ثانیه پیش
14 ثانیه پیش
15 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
