تو فامیل ما چند نفر رفتن مثل چی پشیمون شدن برگشتن از صفر شروع کردن اونایی هم ک موندن یا دیگه پلی برا برگشت ندارن یا انقدر تو سختیهاشون غرقن دیگه وقت برگشت ندارن
من چندتا کاربر دیدم اینجا بودند .از فامیل هم چندتایی رفتن میگن آواز دهل از دوره .باید خیلی کار کنی خیلی
ببینید همه برا مهاجرت ساخته نشدن، خیلی ها شاید توانایی اینو ندارن به دور از فامیل و آشنا زندگی کنن، مهاجرت برا تنها هاست. اونایی ک تو ایرانم کسیو ندارن دلشون به چیزی خوش نیست. پس برات فرقی نمیکنه تو ایران دلت به چیزی خوش نیست یا اونور
اونجا رفتن به اين راحتي ها نيست. فرش قرمز پهن نكردن. بايد بري و از صفر شروع كني. ولي من فكر ميكنم كسايي كه از اول ارونجا بودن براشون راحتتره.
اينجور فكر ميكنم كه همونقدر كه سختي ميكشن واسه كار كردن همون قدر هم مزد ميگيرن و ميتونن زندگي بگذرونن. عادي و به دور از تجملات خاص.
عادي يعني كرايه خونه و خريد ماشين و خوراك براشون هزينه اور و سرسام اور نيست برعكس ايران
سلام از لس اهوازلس صحبت میکنم ایالت واشنگوزستان
همه مثل هم نیستن ما ک تو زندگیش نیستیم . شاید تصمیم های اشتباه گرفته. به نظرم تو کشور جنگ زده ای ک تو ۴۰ سالگی هم نمیتونی با تلاش خودت خونه دار بشی و نه کمک خانواده و شرایط به دنیا اوردن فرزند نداری مفتم نمی ارزه. همون ادم بره کارگری برا کشورای دگ لااقل ب نوایی میرسی
واقعا برا رازی بودن خیلی پارامترها لازمه، من برا کار همسرم ، سوئد ، از هوای پاکش لذت میبرم و خلوتی شهر و ساده پوشی و یکدستی مردم، اما مثلا خونه بخری یا اجاره کنی خیلی تفاوتی نداره، سیستم بسته س ، و بچه ها تا عصر میتونن مدرسه باشن , کلا ازینکه همه کارگر دولتن خوشم نمیاد ، خودمم هم کار نمیکنم و بچه رو فقط تا ظهر میزارم میرم دنبالش
هر جا بری بایدپول دلشته باشی ، پول نداشته ا باشی بخوای از صفر شروع کتی از اینحا بدتره ، فامیل داشتیم رفتن ولی پولدار و سرمایه دار بورن به خاطر ارامش اعصاب و رفاه وزندگی لوکس رفتن والا که اینجا هم پول داشتن
