برامهاجرت باید پولدار باشیم یا ن

آره دیگه وقتی هزینه بلیط تا اروپا دویست میلیونه

اگه فقیر و بدبختی

بری اون ور فقیرتر و بدبخت تر میشی

یا باید خیلی پولدار باشی

یا نخبه علمی

از طریق شغل هم میتونی مهاجرت کنی منتهی سخته. مثلا پرستاری و .. اول میبرن کمپ مهاجرت تا شش ماه بعد کار بهت میدن از کارگری گاهی باید شروع کنی تا بیای بالا. البته بعضی مشاغل مثل پرستاری( با مدرک بین المللی و امتحان و اینها)، و مشاغل مهارتی مثل نجاری به شدت سوداور هستن در کشورهایی مثل انگلیس

در هرصورت کفش ۵۰۰میلون لازمه من خودم تحصیلی میخوام برم ولی با بورسیه  پوستم کنده شده سر زبان مقاله معدل و.... اگ با پول بری راحته ولی با بورسیه دهنت سرویس میشه

این چه حرفیع

اره مثل شما منم این پروسه رو دارم

حرف حق

از پس زندگی اینجا برنمیان شغل درستی ندارن

فکر میکنن خارج مدینه ی فاضله ست

به محض ورود میخوان کلید خونه و ماشین بهشون بدن

ازین خبرا نیست

آره، هم پولدار هم توان کار و سختی 

جدا از هزینه های مهاجرت باید مخارج چند ماه رو با خودت ببری شاید کار نباشه 

توی خیلی از موارد کار مرتبط با رشته سریع پیدا نمیشه که باید بری از کارگری شروع کنی، 

یکی از کاربر هایی که رفت انگلیس و بخاطر کار شوهرش برگشت یادمه یبار گفت من ایران که بودم همه کار ها رو با ماشین انجام می‌دادم اونجا که رفتم همه رفت و آمد هام و دانشگاه شد با اتوبوس (البته از زندگی اونجا راضی بود) 

این حرف خیلی برای کسایی که سالها درس خوندن که بورسیه بگیرن مثل من

موهاشون سفید شد پای ازمون ایلتس

از تفریح و لذتشون زدن

بی خوابی کشیدن 

حرف تلخ و بدی هست

مسیر خوشبختی رو میشه پیدا کرد حتی اگر پولدار نبود 

ره صد ساله رو همون پولدارم نمیتونه بره اونور

باید سختی کشید تا زندگی ساخت

اوکی ولی ربطی به حرف من نداشت!

سرمایه ی کسی که با بورسیه میره دانششه

کشورهای خوب که به آدم‌های بیکار و علاف اقامت نمیدن یا باید نخبه علمی باشی یا مهارت بلد باشی یا پولدار و سرمایه دار باشی . نگاه نکن توی ایران افغانی ها میان فقط برای کارگری و زندگیشون و وضع مالی شون یک دفعه زیر و رو میشه. بقیه دنیا باید دست پر بری و البته هزینه چند ماه را همراهت داشته باشی

نه اصلا فکر نکن فقط دانش هست

شما ۱۰۰ میلیون پول میخوایید زبان یاد بگیری 

۳۰ میلیون ازمونته

۹۰۰ میلیون کم کم تمکن مالی 

۱۰۰ حذاقل بلیط هواپیما

۱۰۰ بزار ترجمه و سفارت و اپلای فی

هزار کوفت دیگه

من به بدبختی از پس این پولا براومدم هرچی داشتیم نداشتیم گذاشتیم پای این 

اما فکر نکن برم اونجا بدبختی ا‌دامه میکنه چون جنگیدم راحت از دست نمیدم موقعیت رو

درسته اونجا کار میکنم بعدا تو حیطه ای که درس خوندم

اما پولدار نبودم اینجا و این پولا به بیچارگی در اومد

ولی جبران نشده ولش نمیکنم 

پس بدون کسی کع پول نداره بیشتر طعم عافیت رو میدونه عزیزم‌

کار میکنه باز سختی میکشه که یه روز خستگیش در بره

معلومه که اره 

من برادرم تو پروسه مهاجرت پدرمون در اومد