اجرت المثل فقط در صورتی به زوجه تعلق می گیرد که زوج بخواهد زوجه را طلاق دهد و اگر زوجه در شرایط سخت قرار داشته باشد و مجبور به درخواست طلاق شود، دیگر این حق به وی تعلق نمی گیرد؛
اگر زن مستحق گرفتن اجرت المثل باشد، نحله به او تعلق نمیگیرد.
اگر زن به صورت داوطلبانه و بدون توقع مالی کارهایی را انجام داده باشد، نمی‌تواند ادعای اجرت‌المثل کند. به عبارت دیگر، اگر اثبات شود که زن این کارها را از روی علاقه و بدون انتظار پاداش انجام داده، حق اجرت‌المثل به او تعلق نمیگیرد.
زن برای دریافت اجرت المثل ایام زوجیت باید کارهایی را انجام داده باشد که خواست و اراده شوهر بوده و خودش به صورت داوطلبانه انجام نداده باشد.
اگر دادگاه تشخیص دهد که کارهایی که زن انجام داده به طور معمول جزئی از وظایف و تکالیف زناشویی بوده و نیاز به پرداخت جداگانه ندارد، اجرت‌المثل به زن تعلق نمیگیرد. برای مثال، پخت و پز، نظافت و مراقبت از فرزندان ممکن است به عنوان وظایف زناشویی در نظر گرفته شود.
اگر زن ناشزه باشد، یعنی از انجام وظایف زناشویی خود بدون دلیل موجه امتناع کرده باشد، حق دریافت اجرت‌المثل و نفقه از او سلب می‌شود. در این حالت، دادگاه ممکن است به دلیل ناسازگاری زن با زندگی مشترک و عدم انجام وظایفش، اجرت‌المثل را به او تعلق ندهد. مهم است که زن مدارک و شواهد کافی برای اثبات ادعای خود داشته باشد. بدون ارائه مدارک معتبر و قانع‌کننده به دادگاه، دریافت اجرت‌المثل ممکن نخواهد بود.
اجرت المثل سالی چقدر است؟ برای محاسبه اجرت المثل زن معمولا تعداد سال های زندگی مشترک را با عددی ضرب می کنند که برای هر شخص با توجه به میزان فعالیت در خانه متفاوت است. در حال حاضر میانگین مبلغ ۱.۰۰۰.۰۰۰ تومان است.
