من واسه زندگیم امسالم کلی برنامه داشتم و دارم کار جدید مسافرت تغییرات جدید اما خدا جور دیگه خواست برام یهویی یه توده از آسمون افتاد دقیقا مثه سنگ تو پای من بعد از کلی پیگیری دکترای باحالمون نفهمیدن چیه داستان متوجه شدیم به لطف یه آدم درست که مشکل من چیه کانسر سارکوم یا همون بافت نرم من اولش تو شوک بودم لحظه ای که فهمیدم مامانم گریه میکرد بابام خواهرم شوهرم خودم اصلا نمیخواستم گریه اونا رو ببینم شوهرم می‌رفت بیرون گریه میکرد خودم رفتم تو اتاق خوابیدم اصلا برام مهم نبود واقعا بعد که بیدار شدم رفتیم بیرون عادی گذشت هیچی نگفتیم اما شب موقع خواب متوجه شدم داستان چیه تو فکرم هزار جور سناریو اومد که چیکار کنم از کجا شروع کنم کجا برم تو مسیر درمانم تا الان دکتر ها و کادر درمان خیلی خوبی و آدم حسابی سر رام قرار گرفتن با وجود همه درد ها و گریه هام آروم میشدم الان بجای نگرانی راجع به آینده و بیماری باورتون نمیشه دارم راجع به دنیای هستی و کائنات و تمام ادیان مختلف کتاب میخونم و واقعا دارم توش غرق میشم نمیدونم شاید از استرس یا ناخودآگاهه ولی میخام بگم تو زندگی هیچی پیش بینی نمیشه به خودت سخت نگیر اونی که اینو میخونی من خیلی سخت گرفتم راحت زندگی کن هیچ کاری ۱۰۰ درصد غلط و یا درست نیست مشخص نیس کی خوبه کی بد آدمارو همونی که هست بپذیر خودت پدرت مادرت بچت دوستت شوهرت همه با هم قرار داد داریم که ی سری درسا بهم بدیم میتونه عشق باشه یا حتی زخم راحت زندگی کنید بی قید و بند بحث نکنید عشق بدین بهم لبخند بوس بغل نزار تو دنیای مادی غرق شی بخاطر شغلت پولت درست اخلاق مخالف بقیه به روح هم آسیب نزنیم همو قبول کنیم فرا تر از دنیای مادی زندگی کنیم چون واقعا غیر قابل پیش بینیه
❤️
