عزیز من انقدر بهانه نیار

یکم شعاری نیس عنوانت؟!

دقیقا شعار خالی

بهش روانشناسی زرد هم میگن 

متنفرم ازین حرف ادمایی ک خودشون کلا حامی داشتن و پیشرفت کردن بعد میان حرف از موفقیت و تلاش میزنن   ی دوستی دارم بچه بزرگش ۱۰سالش اما قسم میخورم برا این بچه ۱۰ ماهم وقت و نگه داری نکرده یا خونه مادرش مادربزگش و عمه هاش بعد میان پیش همه میگه من با دوتا بچه دکترا قبول شدم  یکی نیست بهش بگه روزی دووعده غذا میزاشتی ۶صبح تا۶شب میرفتی سرکار بای شوهری ک مثل مهمون توخونه با دوتا بچه کوچیک ک ۲۴ساعته بهت اویزونن اونوقت میدیدم وقت سرخواروندن داشتی یا نه

هی میگن شرایط و امکانات مهم نیس آخه مگه میشه یکی ک تو ناز و نعمته با یکی ک تو فقر و نداری و مریضیه به یه اندازه موفق بشن!

آخ گفتی

اونم الان زمان ما اینطور نبود کمتر کلاس کنکور و معلم گرفتن بود

اکثریت خودشون می‌خواندن و کتاب  و نهایت کتاب تست

حالا.....

دقیقا 

تو همه ابعاد زندگی همینه 

بدون حامی و پشتوانه هیچی ب هیچی

هستن بدون پشتوانه موفق میشن ولی کم هستن واقعا

و بسیار سخته  هرکسی نمیتونه

خیلی کمن

بله خیلی کم

حتی همونام حمایت روانی و معنوی داشتن

احتمالا بله حمایت روانی هم بسیار مهمه 

دوستم قدیم قدیم سن کم ازدواج کرد شوهرش قول داد می‌گذارم درس بخونی  درسش از من بهتر بود واقعا

ولی خوب دوره کنکور اونقدر همش اونجا بود نگذاشت درس بخونه خانواده هم آنچنان حمایت نکردن پیام نور هزینه زیاد نداشت مثل الان نبود دانشگاه قبول شدن سخت بود قبول شد پیام نور  ولی هیچ کس حمایت نکرد بره درس بخونه  حتی خانواده خودش 

اگر ازدواح نکرده بود دولتی قبول میشد 

من خودم یه نمونش دولتی هم قبول شدم حتی یکی دو ترمم رفتم اما بخاطر مشکلات خانوادگی به زور تموم کردم نه ادامه دادم ن تونستم شاغل بشم...نه حمایت روانی بود ن مالی

وقتی من نوجوان بودم اکثریت مدرسه دولتی میرفتن خوب منم دولتی میرفتم  حساب کن سال ۷۴

یادمه یک سال ۶ نفر در کلاسمون دیگه نیومدن مدرسه 

همون دیپلم نتونستن بگیرن دوم راهنمایی دیکه نیومدن

منطقه محروم هم نبود ها 

یکی مامانش زایمان کرد محبور شد بمونه خونه کمک مادرش.

یکی رو عروسش کردن

یکی برادرش بیمار شد موند از برادرش پرستاری کنه!.

یکی تنبل بود نه خیلی حالا ولی خوب خانواده اش گفتن درس نمیخونی لازم نیست بری مدرسه !!