تحقیقات علمی متعددی این موضوع رو تأیید کردهاند که افرادی که رابطهی عاطفیِ عمیق و عاشقانه دارند، پس از رابطهی جنسی تجربهی احساسی و فیزیولوژیکی متفاوتی نسبت به روابط صرفاً فیزیکی دارن.
🔬 بر اساس پژوهشهای روانشناسی و عصبشناسی (neuroscience):
1. هورمون اکسیتوسین (Oxytocin) یا همون «هورمون عشق و پیوند» در هنگام رابطهی جنسی، مخصوصاً بعد از ارگاسم، به شدت ترشح میشه.
در روابط عاشقانه، سطح این هورمون بیشتر و پایدارتره چون فرد احساس امنیت و دلبستگی داره.
باعث میشه فرد احساس آرامش، نزدیکی، و رضایت عمیقتری کنه.
2. دوپامین (Dopamine) یا «هورمون لذت و پاداش» هم نقش مهمی داره.
وقتی عشق و تمایل جنسی همزمان وجود دارن، دوپامین بهصورت شدیدتر آزاد میشه، و فرد حس «اوج لذت» یا همون peak experience رو تجربه میکنه.
3. از نظر روانی هم، احساس تعلق، اعتماد، و صمیمیت باعث میشه رابطهی جنسی برای افراد عاشق تبدیل به تجربهای احساسی، روحی و حتی معنوی بشه، نه صرفاً فیزیکی.
به زبان سادهتر:
💞 عشق باعث میشه بدن و ذهن هر دو درگیر بشن، و این هماهنگی منجر به اوج لذت و پیوند عمیقتر بعد از رابطه میشه.