الان پانزده ساله متاهلم ولی هنوزکابوس اون روزهارومیبینم
منو خواهرام دوتان همیشه توی اتاقیم‌بیشتر فقط نهار با خانواده شام جدا بابام ی ذره فقط گیره مامانم عالی
چنباری مادرم دادزدگفت یه شوهرپیداکن برودیگه چون میکوبیدن توسرش تودعواهاازته دل دلم میشکستوآه میکشیدم پدرم همش میگفت چراسرکارنمیری حرفای زشت میزد
وای ممنون که تاپیک زدی الان فهمیدم تنها نیستم😭
منم ۲۵ سالمه
لیسانس دارم
بیکارم
چون بیماری ارثی و لاعلاج دارم نمیخوام ازدواج کنم
اندازه آشغال تو خونه ارزش ندارم
همه ازم بدشون میاد
تو خونه هر کاری کنم دعوا راه میندازن
مسخره ام میکنن
برای لباس و... منت میزنن
هر خواستگاری میاد حتی بدرد نخور هم باشه بدون تحقیق و... فقط میگن برو جوری که طرف مقابل هم می فهمه روی دست شون موندم
شبا تا صبح بی صدا گریه میکنم خدا رو صدا میزنم اگه تا حالا خودکشی نکردم فقط از ترس زنده موندن بوده
اینم شد دغدغه؟😐چقدر بی دغدغه ای
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
41 ثانیه پیش
43 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
