۲۴ سالمه
۱/۵ ساله ازدواج کردم
لیسانس گرفتم تو دانشگاه دولتی و ۱۲ ساعت دور از شهرمون با معدل خوب
ولی کار پیدا نکردم و فعلا خانه دارم 🤷🏼♀️
۲۰ سالگی گواهینامه گرفتم ولی نمیتونم رانندگی کنم
کارای هنری خیلی زیاد بلدم از نقاشی با رنگ گرفته تا دیوار کوب و جواهر دوزی و ساخت اکسسوری
یمدت شاغل بودم ولی رها کردم یا درامد خیلی پایین بود یا محیط سالم نبود
کلاس زبان شرکت کردم اول عقدم و ده میلیون شهریه دادم ولی نشد کلاسارو شرکت کنم و پولم به فنا رفت
حس میکنم هیچ موفقیتی نداشتم🥲
نظر شما چیه
نطر من درباره ی شما اینه که خیلی مهارت بلدین .. هم آکادمیک و هنر
پول کلاس هم پیگیری کنین یا برگردونن یا برین حتما حیفه
این نوع تفکر که من میام به این دنیا به الف و ب و پ و .. میرسم و ادم ارزشمندی و کافی میشم از ریشه غلط هست
ادم ها چون در کودکی وجودشون توسط پدر و مادر مهر تایید نخورد تموم عمرشون برای دستاورد تلاش میکنن و در اخر هم باز هم حس ناکافی بودن میکنن و هیچ وقت به صلح درونی نمیرسن.
عزیزم شما باید به جای دستاورد ، دنبال شناخت خودتون باشین
دنبال رسیدن به گزینه های مختلف نیستم عزیزم
اما بنظرم یک حداقل هایی باید باشه
مثلا من باید بتونم از مهارت هام استفاده کنم و یک درامد حداقلی داشته باشم تا بتونم حس خوبی بگیرم و مشکل مالی هم‌نداشته باشم
هر هدف و نیتی داریم باید از سرمنشا عشق باشه نه اینکه فکر کنیم ناقص هستیم و اینها ما رو کامل میکنن و باعث میشه ارزشمند بشیم عزیزم
وجودت ارزشمند هست و هرچیزی در این دنیا فقط تجربه کردن هست و درسایی که باید یاد بگیریم مثل دوست داشتن خودمون
