کسی مثل من هست؟
حس‌میکنم نادیدم میگیره حس میکنم خیلی کوتاه اومدم
خوش اخلاقه دست دلبازه ولی اونطور که باید بهم توجه نمیکنه دوس دارم یکبار بهم دلداری بده یبار حسش کنم
میگه تو اینارو نزار‌پای بی توجهی من سرم شلوغه ولی تا کی؟ من الان جوونم نیاز دارم به توجه به بیرون رفتن به خوشحالی نه وقتی ۵۰سالم شد‌که دیگه حسی ندارم
حس خوبی به کل زندگیم ندارم به جهازی که دارم بدم میاد از خودم از همچی
کاش بمیرم اصلا دوس ندارم به عروسی برسم دلم ترکیده ولی هیچکس باورم نکرد
دارم تنهایی زور میزنم جهازمو تکمیل کنم بدون پشتوانه پدرم مادرم من دست تنها اخه چه غلطی کنم
اصلا دیگه شوق زندگیمو ندارم
دوس نداشتم طبقه بالای مادرشوهرم باشم ولی شوهرم بهم گوش نداد مثل خر گیر کردم
راه برگشتیم ندارم چون دلمو جا گذاشتم
حالا اینا بکنار
چرا مردا نسبت به خیلی چیزا بیخیالن؟🤔
