نه اصلا ناراحت نمیشم . چون واقعا به دعای خیر پدر و مادر اعتقاد دارم و این که چون خودم مادر ندارم میدونم چه نعمتی هستن . حتی همون که بد اخلاق یا مریضه بازم برکته . اگر نباشه انگار پشت ادم خالیه .
خیلی پیش اومده ما باهاشون همسایه ایم بارها بوده که بیمار بودن ما بودیم دیگران نه . انقدر که به ما مانوس هستن به بقیه بچه ها نیستن . سعی میکنن کمک کنن ولی بلد نیستن چه جوری رفتار کنن . برکت دعاهاشون و گره هایی که می بینم از زندگیمون برداشته میشه رو هم کاملا حس میکنم