و از نظر هیچکس دیگه
به من نصیحت بکنید
یک دختر زشت اما هنرمندم باهوشم اما همجا بخاطر چهره ام نادیده گرفته میشم
پدرم مادرم حتی اگه گریه کنم رو هم ببینند میگن من خوشگل نیستم
حتی حاضر نشدن به دروغ به من بفهمونن زیبام تا شاید کمی اعتماد به نفس بگیرم
همیشه چهره ام پنهان میکنم خودمو شجاعت حرف زدن ندارم راب هیچ موضوعی چون همه مسخره ام میکنن میترسم بگن تو با این قیافت
تروخدا من رو راهنمایی کنید دیگه خسته شدم چرا باید به سرنوشتی مختوم دچار بشم من نمی‌خوام بدبخت بشم من آدم خوش قلبیم چرا کسی نمی‌خواد این بخاطر چهره من ببینه چهره من مانع شد پیشرفت و همچنین عاشق شدن حس عشق محبت حتی از سوی مادر پدر از من دریغ کرده
افراد مذهبی بگید چه دلیلی باعث شده که خدای همچین زندگی ذلت خار خفیف برای من بخواد
چرا دیگه تکه قلبی از من نمونده حتی از شش سالگیم
؟ همه اینا برای سواله
خیلی خیلی
حتی مادر بزرگم میگه وقتی من به دنیا اومده بودم به قدری زشت بودن که اگه بجای مادرم بود به من شیر نمی داد
بچها من تهی از هر چی که حس خوشایندی داره هستم بسیار تو خالی من با یک نوازش دست و کلام در میکشم به آسمون امید به دلم وا میشه🥺😭
