روزی ده بار خودمو فوش میدم که چرا گواهینامه گرقتم

باباها همین طورین .

منم مجرد بودم گواهینامه گرفتم رانندگیم عالی بود دفعه اول قبول شدم 

ولی بابام دستم ماشین نمیداد تا اینکه شوهر کردم و ماشین شوهرمو سوار میشم جایی بخوام برم 

من ۴ ساله گواهینامه دارم ولی بهم ندادن ماشین

ببین درسته آدم تو ۲۰ سالگی دلش میخواد به همه چی برسه ولی یه چیزایی واقعیت زندگیه . تو ۲۰ سالگی یه قشر خیلی خیلی خاص همه چی دارن . ما برای هر چیزی باید تلاش کنیم . و متاسفانه جامعه اینطوری تو ذهنا جا انداخته که فقط تو ۲۰ سالگی میتونی لذت ببری ، ۳۰ و ۴۰ دیره ولی باور کن اینطوری نیست . تا روزی که بدنت سالمه به لحاظ توانایی  لذت بردن هیچفرقی با۲۰سالگیت نداری . 

باهات موافقم کاملا

من زمان دوستی مون با همسرم رفته بودیم یه جایی، اون کار داشت به نگهبان اونجا گفت که من هستم و سوئیچ رو داد دستم

خب اگر من بلد نبودم واقعا جالب نبود اون لحظه و خودم کم می آوردم .... 

حقیقت اینه پدر وظیفشه ماشین بده به فرزندنش

اگر زمان مناسبی بود و ازت چیزی خواستن توام در برابرش ماشین بخواه مثلا بگو فقط کوچه دور بزنم تا کم کم اجازه بدن واقعا حیفه نرونی چون ادم پشت فرمون نشینه نکته ها رانندگی یادش میره

ما از این شانسا نداریم خواهر 

یا باید خودت تلاش کنی یه پراید دست دو معمولی بگیری 

یا شوهر کنی 

ولی زیاد برات مهم نباشه چیزی نیست که بخوای غصشو بخوری 

حالا اونایی که رانندگی میکنن هم تاجی رو سرشون نیست

حالا عمر میگذره به حرفم میرسی 

دقیقا منم میخواستم بگم شوهرها آسون گیر تر از پدرها هستن 😂😂

من خودم از یه سنی به بعد که قطعا ۲۲ سالگیم نبود، ماشین داشتم مجرد که بودم ولی بابام به رانندگیم اعتماد نداشت 😂

اما همسرم خیلی ریلکس بود در مورد رانندگی من یا حتی مادرش رو اون حمایت کرد تا گواهینامه بگیره

الان ۲۰ سالت هست و خودت رو با اطرافیانت (فقط اونایی که ماشین دارن البته) مقایسه میکنی

متوجه این حرف نمیشی

منم با کامنت اون خانم موافقم

سنت بره بالا ، متوجه میشی

مثل من،که وقتی کنکور دادم عاااااشق رشته پرستاری بودم و پرستاری هم قبول شدم،ولی وقتی دانشگاه تموم شد و برای طرح رفتم بیمارستان سرمار،اینقد سرپرستار اذیتم کرررررررد که متنفر شدم از شغلم😥😥