هم بارها از چشم هایت چشم پوشیدم
هم بارها از چشم هایت شعر نوشیدم
ما شقایق های باران خورده‌ایم سیلی ناحق فراوان خورده‌ایم ساقه‌ی احساسمان خشکیده هس هاا
زخم ها از باد و باران خورده‌ایم
غالباً در هر تصادف می‌رود چیزی ز دست،
لحظه برخورد چشمت با نگاهم، دل برفت.
خبرت هست که دلتنگ نگاهت شده‌ام
بی‌قرار تو و چشمان خمارت شده‌ام
خبرت هست دلم مست حضور تو شده
عاشق و شیفته‌ی، زنگ صدایت شده‌ام
خبرت هست که باران بهارم شده‌ای
چون پرستو‌ی مهاجر نگرانت شده‌ام
خط به خط زندگی‌ام پر شده از بودن تو
خبرت نیست و شادم که فدایت شده‌ام
خرم آن روز کز این منزل ویران بروم
راحت جان طلبم و از پی جانان بروم
گفته بودی که چرا محو تماشای منی
وانچنان مات که یکدم مژه بر هم نزنی
مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو...به قدر مژه بر هم زدنی...
گفتی مرا به عشق که باید ز جان گذشت
جانم تویی؛ چگونه توانم از آن گذشت؟
دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی
ولی نگفتین از کیه اون شعر 🥲 خانوم استارتر
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
