ما بی کس و کار ترین آدمای روی زمین هستیم.شب جنعه دلممیگیره که سر یه سفره نمیشینیم با دوست رفیق فامیل یه نیمرو بخوریم.فامیل شوهر که شکر خدا کلا از آدم به دورن با خودشونم قهرن.ما هم که همه گرفتار.شوهرمم که شکر خدا هیچ پیشنهادی نمیده بریم توی جمع جوونا یا دسته ای ورقی بازی کنیم قلیونی بکشیم خاطره بازی خنده ای.آخر خلاف ما هم که همینه جزء خوش مشربا به حساب نمیایم که توی مجلس شراب و پارتی دعوتمون کنن.دلم داره از تنهایی و خستگی کار خونه فرسوده میشه.
یه چیزی بگید لج نکنم برم بیرون با بچه هام یه هوایی توی سرم بخوره.از صبح دارم کار میکنم
