مثل طلسم و نحسی میمونه ، با هرکسی دوست میشم ب طور ناخواسته و خواسته از طرف من آسیب میبینه و حس طرد شدگی و ناکافی بودن میگیره ، شاید خیلیی دوست خوبی باشم طوری که فراموش نشم مدت ها یا جام پر نشه ولی از طرفی انگاری همیشههه ی خدا حتی اگه صد خودمم بذارم بخاطر شرایطی ک دست خودم نیست یا گاهی اشتباهاتی ک باید گردنشون گرفت ، همچیو خراب میکنم و ب ادمایی که مثلا دوستشون دارم اسیب واقعی میزنم ،
چیکار باید کنم یعنی ، نباید دیگ سمت کسی برم؟!
