یه سری رفتارا ریشه از خانواده اس
من خودم رو میگم اگر کسی جلوم گریه کنه نمیدونم باید چیکار کنم حتی شده خندم گرفته در این حد من توی دلداری دادن افتضاح هستم این رفتارو خوب میدونم از والدینم و نوع تربیتم نشات گرفته میدونم نمیتونم به سادگی اصلاحش کنم فقط تنها تلاشم این بوده که بتونم اصلا خنده ای نداشته باشم و جدی باشم حتی اگه نتونم کلامی کمکی کنم به احترامش سکوت کنم
و راجب شوهرت مشکل اصلی نمیدونم چی هست اما به والدینش توجه کن ریز به ریز رفتاراشون توی شرایط های مختلف متوجه میشی شوهرت چقدر شباهت داره به رفتاراشون چون الگوهای تربیتی زندگی هرکسی والدینشه
اگر این رفتارو در اونها دیدی باید باهاش کنار بیای چون کسی روکه کل زندگیش با همچین فرمولی رشد کرده رو نمیشه یه روزه تغییر داد یابهتر بگم اصلا تغییر داد