۲۷ سالمه همسن و سالهام همه بچه دارن اونم بچه مدرسه ای، حتی اونایی که ۵ یا ۶ سال ازم کوچکترن بچه دارن
اونوقت من با این سنم تازه طلاق گرفتم نه شغلی نه درآمدی فقط دارم دانشگاه آزاد روانشناسی میخونم بی هیچ هدفی،
فقط بلدم پول مامانمو بگیرم بدم شهریه اونم اوضاع مالیش خوب نیست یه حقوق بیمه داره فقط😔
خیلی اعتماد به نفسم پایین اومده حالم بده
نگید برو سرکار
هیییبچ کاری بلد نیستم اصلا اعتماد به نفس ندارم از اول درونگرا بودم بدتر شدم حتی دوست ندارم کلاسای دانشگاه رو برم همه وضعشون و زندگیشون و بختشون خوبه جز من
همش باید تو کلاس از خوشی هاشون و بچه شون و شوهرشون بشنوم و احساس عقب موندگی کنم
