من پنج ساله حدودا که نامزد هستم تا وقتی پیش نامزدم بودم که البته هفته ای دو سه روز به منزل من می اومد حس زنانگی داشتم به خودم میرسیدم لباس های خوب میپوشیدم ماسک و کرم و قرص های تقویتیم قطع نمیشد هرروز ورزش میکردم نامزدم اشغال هارو میبرد خونه رو نظافت میکرد و من اشپزی و کارایی که دوست داشتمو میکردم الان شش ماهه برای تحصیل از هم دور شدیم و من تمام کارامو خودم دارم میکنم امروز پنج ساعت پیاده برای یک بسته پستی تو شهر راه رفتم دستم تاول زد کفش پامو زده و دردم اینا نیست دردم اینه که تو این شش ماه رفته رفته حس میکنم هیچی از زنانگی ای که قبلا داشتم نمونده نه وقت میکنم به خودم برسم نه دیگه کسی پیشمه که انگیزه لباس های خوشگل پوشیدن داشته باشم وقتیم به خودم نمیرسم حس افسردگی میکنم. هم خستم از این همه کار هم غمگین
من اگه این حاجی و پشمام و ناموسا
از دهنم بیوفته
انرژی زنانه‌م اوکی میشه
ایشالله دوباره کنار هم میرین خب سخته واقعا دوری بیشتر غمش:(
مرسی ریجانه جان کاش اینجوری باشه برگردم به وضعیت قبلیم. من مشاوره رفتم گفت خلقت اومده پایین ولی خودم کاملا همین حس افسردگی رو دارم. من وقتی به خودم میرسم بینهایت انرژی و شادی دارم الان حس میکنم دارم شبیه مردها زندگی میکنم و از این حالت بدم میاد متاسفانه راه برونرفتی هم پیدا نکردم دقیقا مثل بچه داری سرم شلوغ شده استراحت و ارامش نیازهای اساسی خانمهاست. حتی روی حسم به نامزدمم تاثیر گذاشته
دقیقا حس میکنم دیگه مراقب خودم نیستم مراقب سلامتیم زیبایی شادی وقت نمیکنم انگیزه ای هم نیست و از اینکه شکل مردها فقط درگیر کارا باشم بیزارم حس میکنم خودم نیستم
گیر که همش دعوامون میشه هر یکی دو هفته یه بار از همه جا بلاکش میکنم دوباره خستگیم که کم میشه یا مشکلی که داشتم رفع میشه درش میارم. اونم از دوری در اذیته ولی نه اندازه من. نامزدم کلا یه ذره سرده ما حتی ویدیو کال هم نداریم کلا تو این شش ماهه شاید سه بار براش عکس فرستاده باشم اهمیت چندانی براش نداره که اون بتونه منو سر ذوق بیاره. منم اینجا کاملا تنهام حتی یدونه دوست ندارم که باهاش برم بیرون تمام بیرون رفتن هام برای انجام کاراست
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
