والله دیگه کارد به استخوانم رسیده
اهل خیانت نیست کاریه و میگه دوسم داره
اما شدیداً لجباز و یه دنده هست مخفی کاری داره حرف گوش کن نیست بد اخلاقه
سی ساله خانوادش تربیتش نکرده الان دیگه من از دستش روانی شدم انتظار دارن من از پسش بربیام
مریضه نمیره دکتر بداخلاقیش زیاد شده
هی خونوادش زنگ میزنن ببرش دکتر
بخدا خیلی مراعاتشون میکنم ولی دیگه خستم دیگه حوصله بچه هامم ندارم
درسته تا حالا حق دخالت ندادم ولی می‌خوام جوری سلیطه بشم دست از سرمون بردارن
کل طایفه اش سر همه کارمون نظر میدن
فهمیدی به منم بگو
هر دقیقه یکی رنگ میزنه یا میاد خونمون میگه
فلان دکتر خوبه ببرش دکتر
خودشونم میدونن این نمیره اما اینا میان منو روانی میکنن
هرکی راجب بیماریش نظر میده از خودش نسخه میپیچه
از دست طایفش رها بشی به نظرت مرد زندگی میشه برات؟؟
باید داستان رو از زبان دو نفر شنید یک طرفه تعریف میکنید ما نمیتونیم قضاوتی بکنیم
بگو بچه ست مگه که من ببرمش دکتر
بستگی داره دخالت در چی باشه
ولی حس میکنم رفت و امد فامیلی ایشون براتون خیلی سنگینه به نظرم دیدگاهت رو عوض کن تو بیشتر دنبال یه ادم منزوی هستی که همه رو به خاطر شما خط بزنه این نمیشه اینو پیدا نمیکنید هیچ کجایی
فامیل میاد نظر میده بد حرف میزنه خوب حرف میزنه اینا چیزای طبیعیه زندگیه ... شما واکنشی رفتار میکنی .. این نشانه های افسردگیه شاید !
شبا قبل خواب هر شب یه دور تسبیح تکرار کن من پاچه پاره ام جواب میده🤣
جواب گوشی نده
ا مگه جرعت میکنیم سلیطه باشیم سریع میگن این زنه روانیه ولش کنید
هر وقت بداخلاقی کرد گوشی بردار زنگ مامانش بزن یا جلو خانوادش هی بدش بگو سلیطه ها اینجورین
