۲۰ سالشه منم ۲۳ تو اتاق دو نفریم ولی از وقتی اومده یه کلمه هم باهام حرف نمیزنه همش تو تخت پای گوشیه نه میوه میخوره نه چای میخوره هیچی واقعا بعضیا تو و خانواده ای بزرگ شدن همش من خودم پیش قدم میشم سلام میدم میگم خوبی و اینا فقط یه کلمه میگه سلام مرسی ولی شبا زیر یک سقف باهامه
خیلی ناراحتم و از همه بیشتر حس معذب بودن به آدم دست میده اصلا راحت نیستم کلی هم پول دادم به اتاقه
با خودم میگم ول کنم برام مهم نباشه اصلا اون سلام رو هم ندم بهش
هیچکس دوستتون نمیشه
