می خوام قصه ی واقعی ای که مادربزرگم از قدیمترا می گفت براتون تعریف کنم

از اونور میرزا رفت توی زندگیه جدید با زن و تجملات اشرافیه جدید و دوستای جدید و خونوادش که بهش برگشته بودن. بهش خوش میگذشت و هر ماه هم خدمتکارش خرجی و اجاره رو برای کلثوم میاورد کلثوم افسرده شده بود نه چیزی می خورد نه زندگیش دیگه زندگی بود. فقط گریه میکرد و خیره می موند و خیلی وقتا مثل دیوونه ها خودشو میزد.

هنوز جوون بود و خوشگلی داشت. این شد که با خبر طلاقش مردای روستا به طمعش افتادن و زنای روستا دشمنش شدن. هر کی دنبال زن دوم بود میومد و کلثوم در رو روشون باز نمی کرد. تا روزیکه خدمتکار میرزا به گوشش رسوند که آقا میگه من عمرم رو با اون پاپتی هدر کردم و زنیکه اجاق کور عقلمو دزدیده بود و جز من کسی نمی گرفتش!

این شد که کلثوم برای اثبات اینکه خواهان داره به اولین خواستگار زن مرده ای که بعد اون قصیه اومد خواستگاریش جواب بله داد و ازدواج کرد.

هنوز جوون بود و خوشگلی داشت. این شد که با خبر طلاقش مردای روستا به طمعش افتادن و زنای روستا دشمنش شدن. هر کی دنبال زن دوم بود میومد و کلثوم در رو روشون باز نمی کرد. تا روزیکه خدمتکار میرزا به گوشش رسوند که آقا میگه من عمرم رو با اون پاپتی هدر کردم و زنیکه اجاق کور عقلمو دزدیده بود و جز من کسی نمی گرفتش!

این شد که کلثوم برای اثبات اینکه خواهان داره به اولین خواستگار زن مرده ای که بعد اون قصیه اومد خواستگاریش جواب بله داد و ازدواج کرد.

عجیب اینجا بود که همون ماه اول باردار شد و به جای اینکه خوشحال شه که داره مادر یشه حالش بدتر شد. مدام گریه می کرد و به بچه می گفت نمی خوامت اینهمه خواستمت نیومدی و عشقم ولم کرد. حالا که بدون عشق با یکی همسن پدرم ازدواج کردم تو رو می خوام چیکار. تو باید میرزای منو به زندگیم دلگرم می کردی نه داغی بشی که یادم بندازه به خاطر چی ولم کرد. خلاصه بچه رو نمی خواست و حال روحیشم روز به روز بدتر میشد. شوهرشم پیر و مریض بود و هم صحبتش نبود.

گذشت تا زمان زایمانش رسید. زایمان سختی داشت و بعد از ساعتها تلاش قابله بچه بدنیا اومد اما خونریزیه کلثوم شدید شد نتونستن جلوشو بگیرن  و همونطور که بچه توی اغوشش و لبخند به لبش و اشک توی چشمش بود از دنیا رفت.

کلثوم که جوون مرگ شد و بچشم چند روز بعد خودش چون شیر نبود و پیرمرده هم براش چندان مهم نبود از گشنگی و زردی مرد!

اما بشنوید از میرزا. زنش بعد چند سال که دید نمی تونه از میرزا بچه ای داشته باشه طلاقش رو با کلیه مهریه و اموالش جمع کرد و رفت.

میرزا هم رفت ور دل نن باباش و همش می گفت تاوان کاری که با کلثوم کردم رو دارم میدم. دیگه هم ازدواج نکرد و خیلی هم پشیمون بود. تا سالهای سال تنهایی زندگی کرد و میگن توی میانسالی حواس پرتی گرفت و همش میگفت میرم دنبال کلثوم و میرفت بیرون و گم میشد و خدمتکارا می رفتن پیداش می کردن و میاوردن تا یه روز رفت و دیگه برنگشت و کسی هم نتونست پیداش کنه. مردم میگن شاید دنبال کلثوم رفت تا آبشاری که اولین بار اونجا همو دیده بودن و از ابشار پرت شد پایین و آب اونو با خودش برد.

بله

خیلی از آدما اینطورین متاسفانه. فتح کردن و ترک کردن

آره حیف بود اینهمه عشق اینطوری پرپر شه