تقریبا هیچ دوستی ندارم
یا وقتی ارتباط میگیرم فکر میکنم دوست نداره با من معاشرت کنه
همیشه سعی میکنم مهربون باشم و خوب حرف بزنم ولی بعد یهو میبینم یه کاری کرده پشت سرم ک انگار حضور منو نمیخواد
خونوادم هم همینطور یه دوره اومدم کم ز بزنم و کم سراغشون رو بگیرم ببینم اونا چکار میکنن ک کلا عروج کردن منم دیگه نمیرم
الان مشکل منم؟؟
من واقعا نه حسودم نه بدخواه نه ضرری میزنم
حتی موذب هستم کسی کاری کنه برام
فقط شوهرم همه جوره باهام هست
کسی اینجوری هست؟؟؟؟
مشکل که تو هستی ولی مشکل چیزایی که فکر میکنی نیست افکارت مشکل دارن سوگیری های شناختی بهش میگن یعنی سوءتفاهم برات پیش میاد اشتباه برداشت میکنی یا یک واقعه رو مثل واقعیت تفسیر نمیکنی جور دیگه ای تفسیر میکنی مثلا شاید کسی منظوری نداشته باشه اما تو بخاطر افکار گذشته و اتفاقاتی که برات افتاده حرف اون رو به منظور میگیری
در کل این ها باید با روانشناس حل بشه بهش میگن هوش هیجانی یکسری مهارت ها هست این افکار درست بشن
چون ذات بیشتر آدمها بد شده وتحمل آدماای خوب و. ندارن،،
نور درون اونها ،اون هارو اذیت میکنه
حالا خوبه یه نفر داری که باهاش اوکیی منی که هیچکسو ندارم چی مجبورم بعد کارای زشتشون دوباره پیششون برگردم بخصوص دوستام احساس بی ارزشی می کنم
نه عزیزم مشکل شما نیست
زمونه اینجوری شده و الان که دقت کنی میبینی رابطه ها بین همه شکننده ست.حتی رابطه های نزدیک خانوادگی..
همون همسرت رو داری خداروشکر
رفیق واقعی همونه واقعا
من شخصا کتاب خوندن و تماشای فیلم های حرفه ای و وقت گذروندن با دخترهام و همسرم رو به بقیه ترجیح میدم....
چون بقیه آرامش رو ازم گرفتن و میگیرن
اتفاقا یه تایمی میگم خب من بدبین شدم باز ادامه میدم
یه تاپیک هم دارم راجعش مثلا
تو جمع دوستانه یهو دیدم حرف میزنن همه قرار گذاشتن برن جایی ولی بمن نگفتن
با اینکه حس میکردم دوست ندارن تو جمعشون باشن گفتم حسم اشتباهه تا ک واقعا دیدم اینجوریه
یا خانواده ام برنامه مسافرت میچیدم همشون بمنم میگفتن تو هم دوست داری بیا!!!
حالا یا بخاطر همسرم یا هرچی من ندید میگرفتم
بعد یهو کم کردم تماس هامو و رفتن هامو ک دیدم اصلا یک طرفه بوده
ممنون از راهنماییت
بآور میکنی با یکی دوست شدم ک متاهل بود یجا دیدمش رسوندم ب جایی ک میخواست بعد حس کردم مشکوکه رفتاراش بعد اینکه رسوندمش دور زدم دیدم با پسر قرار داره
یعنی حتی ب روش نیاواردم ک متوجه شدم با وجود شوهر دوست پسر داره
اونم یهو دیگه سراغی نگرفت ازم
انگار همش منم ک میرم سراغ ادما
من مشکلات تورو دارم ولی خب سعی کردم روشون مطالعه کنم ببین تو وقتی افکارت اینطور باشه ناخودآگاه بدون اینک خودت بخوای توی چهره یا یکسری رفتارهای ناخودآگاه نشون میدی که بقیه هم برداشت کنن تو ازشون خوشت نمیاد مثلا وقتی ما فکر می‌کنیم کسی مارو دوست نداره ناخودآگاه بدون اینک بخوای شاید فکر کنی داری لبخند میزنی ولی یجوری چهرت منتقل میکنه و اونا فکر میکنن نمیخوای باهاشون در ارتباط باشی افکار ما در زندگی ما منعکس میشه من اینو تجربه کردم
من یه مدته حس افسردگی دارم
تو محیط کارم جای صحبت و دوستی نیست
محیط کاملا رسمی هست و همه همکارام آقا هستن و بی نهایت با ادب و با شخصیت برخورد میکنن.حتی مشتری ها وقتی میان دوست دارن بیان تو باجه من و کارشون رو من انجام بدم و از اخلاقم میگن ک خوششون میاد. ولی بمحض اینکه وارد رابطه غیررسمی و دوستی میشن بی احترامی میبینم
