آدم‌هایی که اطرافتون سرطان گرفتند چه ویژگی های داشتن

حرص و جوش

یکی از بهترین ادمایی که تو زندگیم دیدم بود 

یکسره به نیازمند ها کمک میکرد

ورزش هم میکرد چاق نبود اصلا 

مهربون با بچه هاش و خانومش

لعنت به سرطان

غم زیاد و اینکه همه چیو بریزی تو خودت کسیو نداشته باشی باهاش درد ودل کنی

سرطان تو اقوام ما زیاد هست بیشتر مرگ اقوا ما براثر سرطان هست، هر کدوم اخلاق خودش داره 

دایم 

لاغر بود 

اصلا سیگاری نبود 

قند و چربی کم مصرف می‌کرد 

زرنگ بود همش تو باغ سر زمین بود 

عصبی هم نبود 

😐

کم تحرک و غصه میخوردن و چاق بودن ...۳موردشون 

یکیشون هم ک کلا پسر۱۸ساله و جوون بود و کاملا عادی ولی خداروشکر خوب شد 

والا قبلا ژنتیک بود الان اعصاب و روان از همه مهمتره و بعد مواد غذایی و آلودگی هوا.....تا چند سال دیگه ۱۵ برابر میشه

اونایی که اطراف من بودم هیچ کدوم چاق نبودن ،از تغذیه شون خبر ندارم اما می‌دونم عصبی و حرص و جوشی بودند و به شدت وسواس فکری داشتن

زن داییم و یکی از فامیلامون ادمای ظاهرا اروم و بی خیالی بودن ولی متاسفانه سرطان‌گرفتن

و اکثرا کسانی ک غماشنو تو خودشون ریختن ب نظرم سرطان گرفتن.گرچ الان دیگ تو هر خانواده هست

کار خاصی نمیکردن بدبختا یکیشون که اتفاقا خیلی هم روی فرم بود 

ولی خب سن که بالا می‌ره خیلی کاری نمیشه کرد هر کسی ممکنه سرطان بگیره حتی کسایی که همه چیز رو خوب رعایت میکنن رعایت کردن فقط باعث میشه سن ابتلا زیاد بشه 

پدرم و پدربزرگم سیگار میکشیدن البته بابام سی سال بود ترک کرده بود

بابام عصبانی میشد و حرص زیاد میخورد

خاله هامو داییم خیلی اضطراب داشتن و جوشی بودن

الان آلودگی های محیطی اینقدر زیادن که بیشتر سرطانها مربوط به اونان

مثلا میگن آلودگی حاصل از سوختن مازوت باعث تومورمغزی میشه این دیگه واقعا دست آدم نیست

مادرشوهرم سرطان داشت و خوب شد

ولی هیچ کدوم از اینا نداشت. همیشه به تفریح. سرخوش اصلا جوش و غصه حالیش نبود