بچها من از سختی فرار میکنم

درکت میکنم

عزیزم واسه اینه که از بچگی ذهنت یاد گرفته که جنگیدن مساویه با درد بیشتر یا شکست یا تحقیر ؛ و برا بقا فرارو انتخاب کرده.

ولی الان تو اون آدم ضعیف بچگیت نیستی ولی ذهنت هنوز با همون برنامه قدیمی ‌کار می‌کنه

ببین الان تو با خود سختی نمی جنگی چون اون آدم ضعیف گذشته نیستی. داری با "ترس" از سختی می جنگی. یعنی با سایه‌ ترسناک و وحشتناکی که ذهنت از اون مشکل ساخته. اینقد ازین سایه فرار کردی که دیگه انرژی‌ برا مواجهه با خودِ واقعیت برات نمونده.
حالا نباید با این ترست بجنگی. فقط باید نیگاش کنی. فقط یه لحظه صبر کن وقتی ترسیدی، به جای فرار، به اون حسِ «جا زدن» تو خودت نگاه کن. کجات حسش می‌کنی؟ چه شکلیه؟ چجوریه؟
باهاش نجنگ، قضاوتش نکن، فقط تماشاش کن.
اینجوری به جای فرار، به خود ترست نزدیک میشی و وقتی نزدیک شدی و تماشاش کردی می فهمی فقط یه ذهنیت ضعیف بوده که همه قدرتشو، فقط از فرارِ تو می‌گرفته.

چقد شبیه منی 😔😂