اگر همسرتون بخواد خونه بخره و به نام خودش کنه شما طلاهاتونو میدین

من طلایی که خودم از مجردی داشتم وفروختم و خونه خریدیم به نام شوهرم هست اصلا بینمون از این حرفها نیست .

سه دونگ خونه به اسمم بزنه وگرنه نمیدم 

مگه خلم 

میتونستم اون طلاها رو خرج خودم کنم ، ناخن بکارم مو رنگ کنم سفر برم لباسه گرون بخرم 

وقتی از خودم زدم طلا پس انداز کردم اون پول ماله منه نه اون ، اگه خونه بشه باید به نامم بشه اگه خونه نشه طلاها باید مال خودم بمونن .

اینکه میگن به خودتون اهمیت بدید لباس گرون ارایشگاه و ... خرج کنید ، راست‌ش من خودم ترجیح میدم به جای اینکه خرج این چیزا کنم ولی مستاجر باشم یه سر پناه داشته باشم یا پس انداز داشته باشم .

نمیشه که هم خدا رو خواست هم خرما ، پس از خرجام میزنم تا واسه خودم پس انداز کنم، 

اونم حق نداره هم خدا رو بخواد هم خرما ،  یا یک زنه ولخرج میگیره که کلک پولاشو بکنه ، یا اگه زنه خسیس و پس انداز گر میخواد باید بدونه پس اندازش ماله خودشه حتی اگه از پولای شوهر باشه.

چی چی و اون خریده با پول زحمتش 😒

الان منه زن تو خونه غذا درست میکنم لباس میشورم پهن میکنم اتو میکنم جاروبرقی نظافت خرید و ... انجام میدم .

من حمال نیستم که ، باید مرد در برابر این کارا خرج منو بده . حالا یکی میره با اون پول ناخن و مژه میکاره لباس گرون میخره ، دور دور با دوستاش کافه میره ، ولی من این کارا رو نمیکنم عوضش طلا میخرم .

پس اون طلاها طلاهای خودم و حاصل زحمت خودمه نه پوله شوهر .

اگه کارای خونه پنجاه پنجاه بود ، بله درامدها هم پنجاه پنجاه بود ولی وقتی نیست ، زن که نباید فقط حمالی کنه و هیچ پولی هم نخواد

به نظرم كوتاه نيا

خواسته تو خيلي زيادي منطقيه، اگر قبول نكرد خب خونه منتفيه و خودشم ضرر ميكنه

منم اگه خانواده شوهرم خوب بودن همینو میگفتم ، شوهرم خودش خیلی خوبه میدونم تا اخر عمر به من وفادار میمونه و دوسم داره ولی خانوادش بهم ثابت کردن که اگه شوهرم یه چیزیش بشه زبونم لال ، همه ی امواله شوهرمو بالا میکشن و منم از خونه بیرون میکنن و هر کاری ازشون علیه من برمیاد . خیلی بی رحمن

من حتی طلاهایی که از خونه پدرم رو آورده بودم دادم خونه رو بنام خودش زد وقتی اعتماد دارم بهش و مطمئنم از زندگیم و داره برای رفاه من تلاش میکنه و باعث پیشرفتشه چرا که نه ؟۷ ساله این کارو کردم و پشیمونم نیستم اصلا 

طلاهایی که خودش برام نخریده بودم دادم 😒

دیگه بدتر کوتاه نیا 

من شوهرم خیلی هوامو داره همه کاری واسم میکنه اما به خاطر خانوادش که وقتی شوهرم نبود چه بلاهایی سر من اوردن و اگه زبونم لال بعد از ۱۲۰ سال شوهرم یه چیزیش بشه معلوم نیست چه بلایی سر من بیارن .

از اون طرفم مادرمم میگه میخوام کل زندگیمو بدم به خیریه هیچی به بچه هام نرسه ، برای اینکه تو پیری  اواره نشم هیچوقت قبول نمیکنم .

البته خودمم هم کار میکنم هم کل کارای خونه رو میکنم اما  با پس انداز ماهی ده پونزده بیست تومن که نمیشه خونه ی سه میلیاردی رو خرید .

من تو کامنت بالات گفتم که به شوهرم اعتماد دارم ولی به مادر پدرش با توجه به بلاهایی که سرم اوردن و طولانیه تعریف کنم اعتماد ندارم و میدونم اگه یه روز زبونم لال شوهرم نباشه خانوادش خونه رو بالا میکشن و باید تو جوب بخوابم

من که فروختم وهم سر خونه خریدن وهم سر ماشین خریدن البته مادوتا ماشین داریم ویکیشو به نام من زده ولی خانواده خودش نمی‌دونن ماشین به اسم منه ولی خونه به اسم همسرمه که از این بابت مشکلی نداریم

این حرفو باید مرد بگه خب زندگی مشترکه بزنم به اسم خانمم من مردم حالا کار میکنم میخرم بزار زنم خوشحال بشه من تکیه گاهشم.. بنظر منکه کار اشتباهیه ولی اگه زود تهیه کنه دوباره بهت پس بده اشکال نداره

خوب ان از شما مطمعن باشه کامل بزنه بنام شما 

بله دادم چند بارم دادم پشیمون هم نیستم 

زندگی مشترک همینه