یکی رو تو دلم یواشکی دوست دارم

ول‌کن بابا. بیخیال

از چی فک کردی ناراحت شدم؟ گفتم بیخیال باش اینا همش تصورات ساخته ی ذهن خودته واقعیت نداره 

همین یواشکی ها خیلی قشنگه 😍

بستگی داره تا چی باشه😆😅

عزیز دلمی؛ 

نه بابا. من شادتر از این حرفام که احساساتم محدود به یه آدم دیگه بشه.

اتفاقا من فک میکنم اگه فکرتو خالی میکردی کمتر غصه میخوردی. و اون چیزی که فک میکنی باعث کمتر غصه خوردنت میشه برعکس بیشتر باعث میشه غصه بخوری. تو ذاتا نیازی نداری یه آدمی از بیرون بهت شادی بده. اگه خودتو بشناسی و شادی حقیقی رو درک کنی متوجه میشی این نیاز واقعی روحت نیس. 

ممنون از آرزوی قشنگت؛ عزیزم می فهمم چی میگی. راه فراری که انتخاب کردی عین یه مسکن موقتیه که ذهنت بهش عادت کرده برا همین ترک کردنش برا "ذهنت" سخته چون ذهنت بهت میگه بدون اون درد بیشتری میکشی. این همون نشخوار فکریه که ذهن میره دنبال چیزی که به نظرش میاد آرومش میکنه ولی زخم هم بهش میزنه. 

واقعیت اینه که تو میخوای از یه خلأ درونی فرار کنی ولی ذهنت در دسترس ترین راه از نظر خودشو بهت پیشنهاد میده.

درحالیکه تو در واقعیت فراتر و قوی تر از عادات ذهنیت هستی.

به جای جنگیدن با فکرت، فقط "تماشا"ش کن. هر بار اومد سراغت، به خودت بگو: "این فقط یه فکره، یه سناریوی ذهنی برا پر کردن یه جای خالی، نه خودِ واقعیِ من".

 به مرور، با شناختن اون خلأ و پیدا کردن شادی‌های واقعی درونت، این پناهگاه خیالی خود به خود کمرنگ و کمرنگ‌تر میشه.

و اگه هر بار اینو به خودت یادآوری کنی، کم کم میتونی خود واقعیتو از چیزی که ذهنت برات ساخته جدا کنی.... و تازه زندگیت شروع میشه