یکماهه خارج شدم از ایران اینجا رشته مورد علاقمو میخونم خانوادم ساپورتم میکنن ولی بازم حالم خوب نیست
حس پوچی دارم هیچی خوشحالم نمیکنه بارها به خودکشی فکر کردم ولی به خانوادم که فکر میکنم دلم نمیاد انجامش بدم…🤦🏻♀️
چه رشته ای و کجا
به اینده فکر کن
اونجا دوست پیدا کردی؟؟
کم کم عادت میکنی غربت سخته
روسیه ای؟
عادت می کنی. اگه دیدی هیچ جوره نمی تونی با دوری کنار بیای، به نظرم درسِت که تموم شد برگرد. اگه نه، مطمئن باش عادت می کنی
آدمی همینه
امروز از دکتر مکری معنای زندگی رو گوش دادم
می‌گفت بعضی چیزها باعث میشه که ما زندگی را معنادار فرض کنیم مثلاً ارتباطات عمیقی که با عزیزانمون داریم همین ارتباط تو ذات خودش معنا داره
یا پیوستگی شخصیت استمرار شخصیت باعث معنا میشه مثلاً همین مهاجرت باعث میشه استمرار شخصیت دچار خدشه بشه زبان جدید، کشور جدید، فرهنگ جدید، همه اینا اون پیوستگی رو به هم می‌زنه که همین چیزها باعث شده احساس بی‌معنایی رو
و حتی شاید در کشور جدید مشاهده بکنی رفتارهایی رو و کارهایی را که برای تو که از کشور و فرهنگ جای دیگری هستی بی‌معناست و همین بی معنایی اون چیزها سرایت میکنه تو بی‌معنای زندگی
ارتباطات رو عمیق کن
غذای ایرانی سنت ایرانی رو اجرا کن
کتاب فارسی بخون
با خانواده داستان های روزانه رو بگو
نوستالژیها را برای هم بگید خاطرات رو با همدیگه مرور کنید رو ارزش‌ها و توانمندی‌های خودت رو بگو مثلاً همین چقدر شجاعی که الان توی کشور غریبه داره تنها درس می‌خونی و گلیم خودتو داره از آب بیرون می‌کشی و برای خودتون هر روز اونا رو تکرار بکنید اینا حرف‌هایی بود که من استنباط کردم و خودت ویسشو گوش بدی بهتره و دقیق‌تر ازش چیزهاییو بفهمی که شاید من توجه بهش نکردم
پس پناه بردن به فرهنگ سنت و ارزش‌هامون
پناه بردن نوستالژیا بازگو کردن خاطرات و بازگو کردن داستان‌های شخصیمون همه اینا برای استمرار شخصیته که چون اون استمراره خدشه‌دار بشه معنای زندگی از بین میره
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
