اگر با کامنتی مخالف هستید لطفا با احترام ریپلای کنید چون همه قرار نیس هم نظر باشیم
ممنون ک احترام میزارید
من میگم اصلا نباید چیزی گف ن از خوشی ن از ناراحتی
کلا نباید گفت از مشکلات
خوشی رو کاری ندارم اون اشکال نداره
اما مشکلات،بحث
هیچی نباید گفت و گفتنش اشتباهه چون تو فراموش میکنی اما خانوادت یادشون میمونه و این واکنششون هم طبیعی هست
من همیشه تو همه چیز از دخالت دیگران وحشت دارم
نود و نه و نیم درصد مسائل را نباید به خانواده گفت
اگر پدر و مادر عاقلی باشند به نظرم باید گفت چون اونا تجربه بیشتری دارند و می تونن کمک کنند البته به شرطی که دخالت نکنن
اینو فهمیدم اگر بگی پول ندارم پشت سرت میگن گشنس اگر بگی پول دارم میگن خدا می‌دونه چقدرجیب شوهروخالی می‌کنه.اگرهمیشه دعوت کنی ویباردستت خالی بشه میگن محل نمیده اگر توقعی ازشون داشته باشی میشی پرتوقع وتنبل در عوض اگر کمک ندی میشی حسودوبخیل.اگربه جایی برسی به جای تحسین تیکه بارت میکنن جایی نرسی شنقل حسابت میکنن
هیچی چیز مطلقاهیچی نباید گفت.رفتامدهم باید با فاصله باشه و دیر
من یباریه مشکل خیلی جدی برام پیش اومدازخواهرش کمک خواستم کارمون به جدایی داشت میرسیدروزاقدام به طلاق اعتراف کرده همسرم که کارمن بوده منکه حلال نمیکنم
۹۹ درصد دوست ندارم بگم
ولی الان چون تو خونه پدر شوهرمادر شوهرمم میگم تا حدودی یعنی نگم هم میفهمن مثلا اینکه چی میخرم برا جهاز یا عصرا کجا میریم و ...میپرسن و نمیشه نگفت😔
والا برای یه کاری کمک خواستم . خواهر عنترش بهم گفت تو زن داداش منی برام مهم نیستی
از برادرم کمک خواستم رابطه ش با همسرم بهم خورد در حالی که منو همسرم الان باهم خوبیم کلا بهتره هیچی به کسی نگیم . مگر اینکه پسری خانمشو بزنه . دست بزن داشتن و باید به خانواده گفت تا هار تر نشه
من بقیه رو نمیدونم چطور هستن .
اما وقتی ازدواج کردم حریم زندگی رو تعیین کردم مادرم خواهرم روی سرم جا دارن اما لزومی نداره به اسم صمیمیت و ما نداریم دیگه با هم از جزئیات زندگیم با خبر بشن .
همیشه در هاله ای از ابهام هستم .
