امیدوارم شاد از این جا بروم،
با کوله باری سبک و دلی بی آلایش.
همانند پروانه ای که از پیله رها می‌شود،
آزاد و رقصان، به سوی نور پر می‌گشایم.
دنیا برایم خانه ای بود، پر از درس ها و تجربه ها،
گاهی شیرین، گاهی تلخ، اما همیشه ارزشمند.
آغازی بود برای سفری بی‌نهایت،
جایی که روحم به آرامش می‌رسد و خستگی هایش را می‌زداید.
نمی‌دانم آن سو چه چیزی در انتظار است،
اما ایمان دارم که زیباست، چون از جنس هستی است.
شاید در باغ های ابدی قدم بزنم،
یا در آغوش ستارگان غرق در سکوت شوم.
نمی‌خواهم بار غم بر دوش کسی بگذارم،
فقط لبخندی می‌خواهم به یادگار،
که نشان دهد زندگی زیبا بود...
حتی اگر پایانش با خداحافظی همراه بود.
امیدوارم شاد از این جا برم،
با قلبی پر از عشق و روحی سرشار از آرامش.
و شاید روزی دوباره همدیگر را ببینیم،
در جهانی دیگر، جایی فرا تر از زمان و مکان.
